Don’t be afraid, Be assertive !

Kortom, Trek in India gewoon je mond open in welke situatie dan ook, maar doe het wel op een indirecte manier! Aldus Mita Tuinman, een Indiase vrouw die getrouwd is met een Nederlandse man en nu vaker lezingen houdt over de cultuur in India. Zo kregen wij een duidelijk beeld van het land !
Maar daar begon het allemaal niet mee. Het begon namelijk allemaal met de start van de introductie week, die we eigenlijk al een beetje waren begonnen met een etentje in UB City de avond van tevoren. Wij kwamen hierbij in een walhalla van eten terecht! Wat kijken wij onze ogen uit zeg ! Allemaal eettentjes waar je normaal westers kon eten, Jammie ! Daar kwam de kaart, wat zou er allemaal te krijgen zijn? Van spaghetti tot pizza, lasagne, soep, toetjes en noem het maar op en het was er te krijgen! We waren nog nooit zo blij geweest met eten als toen, want zo goed hadden wij nu ook nog niet gegeten de afgelopen week! Ik koos voor pepersteak en Vivianna koos voor lasagne met kip.. Daar kwam ’t eten dan ! Heerlijk, om je vingers bij af te likken! En zo dacht Daisy ook, die nog wel een hapje wilde proeven van het een en ander ! ;) Dit was echt een keigezellige avond ! :D
Toen maar eens naar huis, na die lange dag die wij ook nog met Sai in het Cubbon Park en bij de St. Mark’s Cathedral hadden doorgebracht. De volgende dag zouden wij vertrekken om 10 uur ’s morgens naar het kantoor van Sai, voor een korte introductie, om te vertellen wat de bedoeling was van de introductieweek! Hij had dit namelijk samen met Bonnie georganiseerd. Maar aangezien wij hier in India waren, kwam er minimaal een ‘ Indiaas kwartiertje’ bij. Om kwart voor elf zaten wij in twee volgepakte bussen, waarvan er een de koffers op het dak had. Gelukkig waren het niet mijn koffers, maar de koffers van Vivianna waren de sjaak! Haha :P Nu maar hopen dat het goed gaat, dachten we. Ze waren provisorisch met een heel dun koortje vastgemaakt. Haha we waren benieuwd !;) Daar gingen we dan, met 16 mensen richting het kantoor van Sai ( 2andere meiden hadden vliegtuig op vliegtuig gemist en vertraging naar vertraging dus dat was flink balen ! , die zouden pas arriveren op maandagavond! Maar goed, na een korte verwelkoming door Sai , was het de bedoeling om 12.00u te vertrekken richting het ‘Resort Sambhram Roost’. Dit werd uiteraard weer wat later.
Het was nog best wel een eind rijden, vooral als de buschauffeur eerst een hek ramt als we nog geen kilometer weg zijn, en hij vervolgens zó hard moet remmen dat er een koffer naar voren schiet en bij Evelien – een medestudent – op het hoofd valt, waardoor zij met haar hoofd tegen de zitting van de stoel terecht komt. Maar stoppen dan weer… Ijsblokjes zoeken, uitpuffen van de hitte om vervolgens weer verder te gaan met vertraging.. Het schoot wel lekker op moet ik zeggen haha !:P Maarja, in India is het verkeer ook zo chaotisch dat het wel een keer móest gebeuren. . Na een reis in de busjes van ongeveer anderhalf uur, kwamen wij aan bij het resort – wat je onderweg allemaal zag, was heel indrukwekkend ! Arme families in krotten, mensen op blote voeten over een smerige straat , bedelende mensen en zo kan ik nog wel even doorgaan - .

Aangekomen dus bij het resort, zag het er mooi uit, vele palmbomen, een oprijlaan, mooie welkomsthal, een zwembad, RUST, en noem het maar allemaal op! Niks te klagen dus ….Althans, dat dachten we. Eenmaal na de lunch kregen wij een kamer toegewezen. Yes dachten we, een ruime kamer en even relaxen hier.. Mooi niet dus ! Het was echt zo smerig dat wij niks meer aan durfden te raken! Vies beddengoed, vieze badkamer, gore WC, rattenkeutels op de grond , muffe lucht op de kamer en de rest zal ik jullie besparen ! :( Toen maar eens even gecheckt of het bij de anderen er ook zo aan toe was. Ja hoor, het zelfde probleem! Echt te vadsig. Nou, dan maar naar de leiding van YPO, om het probleem voor te leggen. Zij hadden hetzelfde en konden zich dus wel vinden in onze klachten. Manager gaan vragen ( tot 5x toe, en hij geeft aan dat er wat aan gedaan zal worden door de ‘staff’. Eerst zou iedereen sowieso een andere kamer krijgen, wat ook gebeurde. Vervolgens zou iedere (bad)kamer schoongemaakt worden(niemand durfde te douchen), wat niet gebeurde :( .. Daardoor was het dus nog steeds overal een bende.. Maar hier wilden wij niet blijven, maar wat doe je dan? Er iets van zeggen of accepteren dat het zo is? :)We wilden trouwens niet weten hoe het er in de keuken met de hygiëne aan toe zou zijn.. Sja.. dat was dus even een dilemma, en daarom zijn we bij elkaar gekomen en hebben het als groep aangegeven. Dit werd door Sai goed opgevat, maar voor hem was het moeilijk om er iets van te zeggen omdat het familie was die er werkte…
Gelukkig heeft hij het toch gezegd en heeft hij uiteindelijk toch een andere hotel voor ons weten te regelen. :D ‘’Thanks, Sai ‘’ Ofja.. Thanks? We wisten nog niet of het een verbetering zou zijn, maar ….
We moesten dan wel ’s middags vertrekken om half 3. Maar voordat het zover was, kregen wij eerst nog een hele interessante lezing over de cultuur in India. Hoe moeten wij ons gedragen? Wat kunnen we tegenkomen? Hoe moeten we reageren(verbaal en non-verbaal ), Waarom gaan dingen zoals ze gaan? Dat werd allemaal duidelijk in deze zéér interessante lezing van haar. Tijdens deze lezing was er natuurlijk ook ruimte voor vragen dus vroeg ik : ‘’ Why do women get children , when they don’t have a money and future themselves ? ‘’ Zij gaf mij hierop best wel een schokkend antwoord. Ze gaf aan dat vrouwen vaker kinderen krijgen terwijl zij dit eigenlijk niet willen, maar omdat zij denken dat een voorbehoedsmiddel niet hoeft, en zwanger raken dus bij het lot hoort – karma - . Vrouwen met een lage status zijn dit dus vaker. Zij staan lager in het kastensysteem waardoor zij ook vaak minder kennis hebben van deze middelen en waardoor zij zich ook vaker onaantrekkelijk voelen omdat ze minder zijn dan mensen die hoger staan in het kastensysteem. Zij gaan zichzelf dus vaak blootstellen voor mannen, als een soort van entertainment, waardoor ze dit gevoel wel tijdelijk zullen hebben..
Ongelofelijk en schokkend om te horen, maar het gebeurd, en niet zo’n klein beetje….. :( !
Ook worden kinderen die baby zijn vaker gedood als het om een meisje gaat of als mensen dus ongewenst zwanger zijn geraakt. Zij verzinnen dan de smoes dat het in een natuurlijke dood is gestorven. Ze worden niet alleen vaker gedood, maar ook vaker verkocht, om vervolgens te bedelen!

Het is niet te bedenken dat dit gebeurt, en officieel mag het ook niet, maar wie controleert het?....
No one! Unbelievable , but true ! Niks wordt er genoteerd, dus niks wordt gecontroleerd ! :( Dit gebeurt vaak wederom in de lagere kasten, niet iedere dag, maar ja… het komt hier nog steeds voor!
Ook zei ze : ‘’ What is true in India, Is also untrue in India’’ . Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat het bekende ‘nee – schudden’ zowel: Ja, Nee, Misschien, Ik weet het, Ik weet het niet betekent, waardoor er veel chaos ontstaat, en dit zie je ook terug op meerdere vlakken in India ! Over de waarden, normen en gewoonten hadden Vivianna en ik ons goed ingelezen in een boek dat daarover ging en dat was prettig. Veel kwam overeen met haar ‘true story’ ;)

Met open mond zat ik te luisteren, naar de cultuur en religie zoals hij zich in jáááren heeft ontwikkeld. Dit om jullie dus even een indruk te geven van dit land en al zijn facetten ! Ik kan nog wel honderdduizenden dingen vertellen, maar dat vertel ik wel als ik weer op limburgs bodem sta ! :D ;)

Zoals hierboven al genoemd, was het dus de bedoeling om te vertrekken naar het nieuwe hotel om 14.30 uur.. Dat werd dus een uurtje later, maar goed wij waren het wel gewend en dus had ik de instelling : ‘Take it easy, take it slow, Go with the flow’.. Heeeerlijk haha die instelling hier! Ik kan er wel aan wennen hahaha!:D;).. Sai vertelde ons dat het een busreis zou worden van ongeveer 3 uur door het binnenland van India, waar wij drie dagen zullen verblijven en wij dus ook voor drie dagen kleren moesten inpakken in de handbagage. HELP ! Hoe kreeg ik dat voor elkaar, maar Tjakka, ik had het voor elkaar… Na wat zitten, en leunen op het koffertje, stond de rits ervan wel behoorlijk op spanning, maar goed het was gelukt :P!

Daar gingen we dan.. Eerst zouden wij stoppen bij een tempel, die zich boven op een berg bevond. Daar zouden wij niet zomaar komen. Wij zouden 614 treden moeten oplopen voordat wij er waren , op blote voeten! Maar helaas, het was al zonsondergang geweest, en dus konden wij er niet meer heen.. Maar ons werd plechtig beloofd dat wij het morgen wel weer zullen proberen. Ik ben benieuwd!:D … ‘Sir , could you please bring us further to our hotel ?’ was de volgende vraag die Bonnie stelde. Maar weer op weg dus , maar het was verder weg dan wij daadwerkelijk dachten.. Na een reis van 5,5 uur kwamen wij uiteindelijk aan in het hotel . Prachtig ! Schoon, ruim, mooi en dus niks meer te klagen ! Het nogal vroege bedankje aan Sai, konden wij dus nu ook daadwerkelijk uitspreken :D ! We konden weer douchen , naar het toilet en alle normale dingen die je verwacht in een hotel waren weer mogelijk ! :D Wat hadden wij onderweg een honger gekregen – er waren frietjes en heeeeerlijk eten !:D - en wat was ik moe! Ik knikkebolde af en toe in de bus , maar kreeg wel een goed beeld van de inheemse bevolking en alle indrukwekkende gebruiken die er nog te zien waren onderweg ! En dan heb ik het nog niet eens over het gedrag in het verkeer! Als je levensmoe bent, moet je hier in India komen rijden, het gaat allemaal nét goed, of het gaat dan ook echt goed mis! Spannende ritjes hebben er tussen gezeten kan ik jullie vertellen, maar het heeft ook wel wat om mee te maken…zo lang het goed gaat !:P Haha..

What a huge story again! Maar ik wil jullie ook zóveel vertellen ! Ik vind het in ieder geval echt super dat ik zo gevolgd word hier en dat ik allemaal van die lieve steunende berichtjes krijg van jullie !:D
Ik heb het in ieder geval naar mijn zin hier en vind de ervaring echt super ! Ik ga nu lekker mijn oogjes dicht doen, en alles nog eens overdenken en nabeleven wat ik vandaag heb gezien!
Wat mij vooral bijbleef wat Mita vandaag heeft verteld was:
Everyone has their own perspectives, and everyone has their own thoughts. Don ‘t judge too soon about other people.. If you want to know something about it, just ask : ‘ Why ?’ or ‘ Explain it to me !’

Write you soon again!
Liefs van Myrthe ;) xx